Informacje o drewnie

Do czego stosować i jak palą się poszczególne gatunki drewna:

Terenoznawstwo - wstęp

http://paulinum.republika.pl/terenoznawstwo/grafika1/azymut1.jpg

Terenoznawstwo

jest to sztuka orientacji w terenie, odczytywania i sporządzania map, posługiwania kompasem, busolą itp. Umiejętność podstawowa do uprawiania turystyki.

Do terenoznawstwa zaliczamy często jeszcze:

• znaki patrolowe
• wyznaczanie azymutu i kierunków świata
• ocenianie odległości na oko
• pomiar wysokości drzewa i szerokości rzeki
• szkice terenu
• znajomość obsługi kompasu i busoli

Regulamin mundurowy ZHP - część druga

Część III. Strój galowy
Część IV. Noszenie munduru – przepisy i regulacje
Część V. Odznaki i oznaki

Regulamin mundurowy ZHP - część pierwsza

Część I. Postanowienia ogólne
Część II. Mundur

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - DZIĘBOWSKA ELŻBIETA "DEWAJTIS"

DZIĘBOWSKA ELŻBIETA "DEWAJTIS"

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4c/Elzbieta_dziebowska.jpg

Urodzona 16.04.1929 roku w Warszawie córka oficera zawodowego. Uczęszczała do Gimnazjum Żeńskiego im. Jana Kochanowskiego w Warszawie. Harcerka 58. WŻDH, która wchodziła w skład Szarych Szeregów. Mimo młodego wieku została dopuszczona do kursów przysposobienia wojskowego. Została łączniczką w batalionie „Parasol” i brała udział w powstaniu Warszawskim. Brała udział w wielu operacjach bojowych swojego oddziału: „Weffels”, „Frühwirth”, „Braun”, „Kutschera”, „Koppe”, „Stamm”. Po wojnie ukończyła liceum i wydział muzykologii UW. Została odznaczona orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wszystkie biografie opracowane na podstawie książki „PARASOL” Piotra Stachiewicza oraz strony internetowej: http://www.wikipedia.org/ .

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - BRONISŁAW HELLWIG "BRUNO"

BRONISŁAW HELLWIG "BRUNO"

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f7/Bronislaw_hellwig.jpg

Urodzony 04.07.1920 roku w rodzinie inżyniera rolnika. Jako chłopiec był mały i wątły. Miał tysiące zainteresowań, ciągle coś robił lub czytał. Do zdania matury przebywał w internacie u metodystów w Klarysewie, a następnie w Liceum Krzemienieckim. Brał udział w działalności kółka teatralnego, orkiestry i zespołów sportowych. Zawsze chętny do aktywnego działania, choć osobiście wątpił w swoje możliwości. Był harcerzem, członkiem PET-u. Po wybuchu wojny wstąpił do grupy chłopców ze Starego Miasta i wraz z nią do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Ukończył kursy samochodowe i wykazał się uzdolnieniami dobrego kierowcy. Już jako żołnierz „Parasola” brał udział w akcji na „Brauna” grudniu 1943 roku, na Kutscherę, na Stamma, w Powstaniu Warszawskim. Dwukrotnie ciężko ranny, w tym w głowę. Przeżył wojnę, jednak zmarł tuż po jej zakończeniu 22.07.1945 roku na skutek nawrotu choroby spowodowanej pierwszym ciężkim zranieniem. Pochowany został na Powązkach Wojskowych. Miał 25 lat. Odznaczony został orderem Virtuti Militari i Krzyżem walecznych.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - ZDZISŁAW PORADZKI "KRUSZYNKA"

ZDZISŁAW PORADZKI "KRUSZYNKA"

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/2f/Zdzislaw_poradzki.jpg

Urodzony 22.10.1921 roku w warszawie w ubogiej wielodzietnej rodziny ogrodnika. Rzadko bywał w domu. Energiczny, żywy, łatwo nawiązywał kontakty. Pasjonował się sportem, zwłaszcza piłką nożną. Zawsze wesoły, lubił śpiewać i tańczyć. Pozytywnych cech nie stracił nawet, gdy został kaleką. Praca konspiracyjna dawała mu maksimum satysfakcję, gdyż była ryzykowna, niebezpieczna, cechująca się brakiem stabilności. Był bardzo odważny i opanowany w krytycznych sytuacjach. Cech te wycisnęły na nim jednak negatywne piętno – w dorosłym życiu, po wojnie, nie potrafił normalnie funkcjonować. Brał udział w akcjach na Koppego i Kutscherę, także w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie pracował cywilnie w Ludowym Wojsku Polskim. Najprawdopodobniej został zamordowany 30.05.1952 roku przez funkcjonariuszy Urzędu bezpieczeństwa w więzieniu Rakowieckim na Mokotowie. Miał 31 lat. Pochowany został na Wojskowym Cmentarzu Powązkowskim wśród żołnierzy i sanitariuszek „Parasola”. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Grunwaldu III klasy i trzykrotnie Krzyżem walecznych.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - ZBIGNIEW GĘSICKI "JUNO"

ZBIGNIEW GĘSICKI "JUNO"

Urodził się 21.11.1919 roku w Dęblinie. Harcerz, należał do grupy „Wilczków”. Ukończył Gimnazjum im. Joachima Lelewela i liceum teletechniczne. Był typem sportowca z uporem dążącego do realizacji wytyczonych celów. Brał udział w wielu akcjach małego sabotażu, które to wykształciły nim szybkość orientacji, solidność i solidarność. Był odważnym, ale nie brawurowym żołnierzem. W Warszawie 1939r. Zbigniew Gęsicki wstąpił do konspiracji. Na początku uczestniczył w akcjach małego sabotażu, malował na murach patriotyczne napisy, wybijał szyby w oknach konfidentów, kolportował też podziemną prasę. 01.01.1944 roku I oddział „Agatu” wykonał zamach na komendanta Warszawskiej Policji i SS - Franza Kutschere. Podczas tej akcji zginęło kilku członków I oddziału, między innymi Zbigniew Gęsicki, otoczony przez niemieckich żołnierzy na moście Kierbedzia skoczył do Wisły. Nie przeżył. Został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - KAZIMIERZ KARDAŚ "ORKAN"

KAZIMIERZ KARDAŚ "ORKAN"

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/37/Kazimierz_karda%C5%9B.jpg

Urodzony 17.01.1919 roku w Kurozwękach koło Kocmyrzowa jako jedno z siedmiorga dzieci leśniczego. Gdy miał dwa lata zmarł jego ojciec, co spowodowało pozbawienie rodziny środków do życia, a w konsekwencji jej rozproszenie po kraju. Kazimierz został w rodzinnej miejscowości i był wychowywany w zakładzie przy klasztorze sióstr szarytek. Następnie został przeniesiony do zakładu oo. salezjanów w Warszawie, gdzie skończył szkołę krawiecką. Uczył się dobrze, dobrze dogadywał się kolegami, był harcerzem, miał zdolności muzyczne, ponadto był spokojny, powściągliwy i układny. Doświadczenie życiowe wykształciło nim upór i zdecydowanie, konsekwencje w dążeniu do celu i opanowanie. Pracując już jako krawiec dużo wysiłku wkładał w samokształcenie. Wojna zastała go warszawie, jednak nie mógł dostać się do wojska, brał więc udział w budowaniu fortyfikacji podczas obrony miasta. Wstąpił do Szarych Szeregów. Brał udział w akcjach małego sabotażu, od 1942 roku należał do Warszawskich Grup szturmowych. Mieszkając sam miał duże problemy finansowe. Był żołnierzem oddziału „Agat”, z którym w 1943 roku brał udział w akcji „Wilanów”. Tam uzyskał uznanie dowództwa. 1.10.1943 roku rozpoczął naukę w szkole podchorążych Szarych Szeregów „Agricola” w klasie o kryptonimie „Aniela”. Dowodził w akcji „Waffels”, brał udział w akcji na Kutscherę. 6 maja 1944 został ciężko ranny w akcji na Stamma. Z odniesionych ran zmarł w konspiracyjnym szpitalu tego samego dnia. Miał 25 lat. Odznaczony Orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Parasol” na Wojskowych Powązkach w Warszawie.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - STANISŁAW JASTRZĘBSKI "KOPEĆ"

STANISŁAW JASTRZĘBSKI "KOPEĆ"

Urodzony 10.11.1920 roku w Warszaw, wychowany na Powiślu w wielodzietnej rodzinie pracownika rzeźni miejskiej. Ukończył Szkołę Powszechną nr 123. to podczas nauki w niej zapisał się do harcerstwa, którym kontakt niestety urywał się, gdyż często zmieniał szkoły średnie. Uczył się dobrze. W 1939 roku trafił do obozu przysposobienia wojskowego i dopiero tutaj odnalazł swoje miejsce, gdyż od najmłodszych lat pasjonował się wojskiem. Internowany przez Niemców powrócił do Warszawy 30.09.1939 roku. Imał się wielu zajęć, w tym szklił okna w warszawskich domach. Wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski. Rozpoczął szkolenie wojskowe i kolportaż prasy. Trafił do konspiracyjnego hufca Szarych Szeregów. Ukończył kursy terenoznawstwa, samochodowe, sanitarne, bronioznawstwa, na których poznał „Orkana”. Ukończył kurs szkoły podchorążych piechoty w stopniu st. strzelca podchorążego. Brał udział w ubezpieczeniu akcji pod Arsenałem. Został dowódcą sekcji w drużynie SAD 100. Brał udział w akcji pod Pogorzelą i Wilanowem. Dowodził akcją przeciwko Kretschmannowi. Podczas Powstania Warszawskiego walczył w zgrupowani „Radosław”. Po zranieniu „Mirskiego” został dowódcą drugiej kompanii. Jego ważnym zadaniem było przeprowadzenie 150 rannych ze Starego Miasta do Śródmieścia. Na dzień przed kapitulacją został ranny i wywieziony do obozu-szpitala dla jeńców wojennych pod Dreznem. Do warszawy powrócił w lutym 1945 roku. Ukończył warszawską SGGW. Został aresztowany i skazany na 10 lat więzienia za „usiłowanie obalenia ustroju PRL”, w efekcie amnestii karę zmniejszono o połowę. Po wyjściu z więzienia pracował w środowisku kombatancki. 10.11.1993 roku został awansowany do stopnia podpułkownika. Zmarł na serce 13.04.2000 roku. Pochowany został na Powązkach. Odznaczony m.in.: Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski , 4-krotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Za Zasługi dla ZHP, Złotą Odznaką Honorową Za Zasługi dla Warszawy, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Srebrnym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, Odznaką Honorową Za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy AK.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - BRONISŁAW PIETRASZEWICZ "LOT"

BRONISŁAW PIETRASZEWICZ "LOT"

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a3/Bronislaw_Pietraszewicz.jpg

Urodzony 16.03.1922 roku w Duniłowiczach harcerz, dowódca I plutonu batalionu „Parasol”, dowódca i główny wykonawca zamachu na Kutscherę. Wybuch wojny przerwał jego edukację w II klasie liceum. W szeregach kompanii przysposobienia wojskowego opuścił Warszawę kierując się do Brześcia. Powrócił jednak i w 1940 roku kontynuował naukę na tajnych kompletach, by następnie podjąć studia na wydziale mechaniki w konspiracyjnej Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. Był jednym najaktywniejszych działaczy PET-u, którym to wszedł do Szarych Szeregów, a w sierpniu 1943 roku razem z drużyną CR 500 przeszedł z Grup Szturmowych do nowotworzonego batalionu „Parasol”. Brał udział w wielu akcjach zarówno Grup Szturmowych jak i „Parasola”, w tym w akcji pod Celestynowem i zamachu na Franza Burka. W 1943 roku rzucił studia, by rozpocząć kurs w szkole podchorążych „Agricola”. Następnie został dowódcą I plutonu batalionu „Parasol”. Zmarł w wyniku ran postrzałowych jamy brzusznej odniesionych podczas zamachu na Dowódcę SS i Policji na Dystrykt Warszawski SS-Brigadeführerra Franza Kutscherę. Pośmiertnie został awansowany na stopień podporucznika i odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Biografie bohaterów batalionu "PARASOL" - JERZY ZBOROWSKI "JEREMI"

W tym temacie znajdziesz kilka ważnych, z różnych, a właściwie z jednego powodu, biografii niektórych bohaterów z czasów II Wojny Światowej i Powstania Warszawskiego. Chciej przeczytać i zastanowić się nad życiem naszych rówieśników.

JERZY ZBOROWSKI "JEREMI"

http://www.zgapa.pl/zgapedia/data_pictures/_uploads_wiki/j/Jeremi.jpg

Urodzony 26.07.1922 roku w warszawie, pochodzący z rodziny ziemiańskiej, wychowany w tradycjach patriotycznych harcerz, następnie instruktor harcerski. Uczęszczał do prywatnej szkoły p. J. Puchaczewskiej, później do Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza, następnie do Gimnazjum i Liceum im. Ks. Józefa Poniatowskiego na Żoliborzu. Inteligentny, interesujący się naukami ścisłymi, jednak wątły fizycznie Jerzy był typem filozoficznego myśliciela o statecznym charakterze. Do harcerstwa wstąpił w 1934 roku. Następnie, wraz z przyjaciółmi poznanymi w ZHP, działał w organizacji PET. Maturę zdał na tajnych kompletach. Studia w Szkole im. H. Wawelberga i S. Rotwanda przerwał przez swoje zaangażowanie w pracę konspiracyjną. To podczas niej wyszły na jaw przywódcze zdolności Jerzego. Brał udział w akcji „Wawer”, a później w Warszawskich Grupach Szturmowych. Brał udział wielu akcjach, w tym: pod Arsenałem i w Celestynowie. Przeszedł do oddziału „Agat” , gdzie dostał nominację na naszelnika Szarych Szeregów, na podharcmistrza oraz szefa Kedywu KG AK. Został zastępcą dowódcy „Agatu” (później „Parasola”) kpt. „Pługa”. Intensywnie pracując nad sobą zdobył ogromną wiedzę wojskową i opanował metody szkolenia wojskowego, dzięki czemu stał się jednym z najlepszych wykładowców podczas szkolenia swoich kolegów. Nie czuł się jednak dobrze w roli dowódcy, co było jego osobista tragedią – był typem humanisty. „Jeremi” był wielki przez to, ze miał świadomość swoich możliwości i braków. Nie był jednak dobrze przygotowany do dowodzenia oddziałem, kiedy mając 22 lata zmuszony został objąć dowodzenia, gdy zabrakła kpt. „Pługa”. Szybko awansował na podporucznika czasu wojny i objął funkcję instruktora klasy na II turnusie szkoły podchorążych Szarych Szeregów, zwanej „Agricolą”. W sierpniu 1944 roku został mianowany harcmistrzem. W czasie Powstania został trzykrotnie ranny. 23.09.1944 roku został ujęty przez gestapo. Widziany ostatnio przy al. Szucha 25. został oficjalnie uznany za zaginionego, jego ciała nigdy nie odnaleziono. Jego symboliczny grób znajduje się na Powązkach. Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy.

Autor treści: dh. Emila Plichta

Światowe Organizacje Skautowe - WAGGGS

WAGGGS

WAGGGS - Światowe Stowarzyszenie Przewodniczek i Skautek (World Association of Girl Guides and Girl Scouts) - stowarzyszenie założone w 1928 roku, skupiające żeńskie organizacje skautowe z całego świata. Obecnie liczy ponad 8 milionów członkiń w ponad 144 krajach.

Misją WAGGGS jest stwarzanie dziewczętom i młodym kobietom warunków do pełnego rozwijania swoich możliwości i umiejętności jako odpowiedzialnych obywatelek świata.

Najwyższą władzą WAGGGS jest Konferencja Światowa, która odbywa się co 3 lata. Ostatnia, 32 Światowa Konferencja WAGGGS odbyła się w czerwcu 2005 roku w Jordanii. W 1932 roku Polska była gospodarzem 7 Światowej Konferencji Skautek (WAGGGS), która odbyła się na Buczu pod przewodnictwem Olgi Drahonowskiej-Małkowskiej, w obecności Naczelnej Skautki Świata Olave Baden-Powell, z udziałem 63 delegatek z 23 krajów.

Pomiędzy Konferencjami władzę sprawuje Komitet Światowy, złożony z 12 członkiń. Przewodniczącą w kadencji 2002-2005 była Kirsty E. Gray. Od 2005 przewodniczacą jest Elspeth Henderson. Biuro Światowe WAGGGS mieści się w Londynie, w Wielkiej Brytanii.

WAGGGS dzieli się na 5 regionów:

* afrykański,
* arabski,
* Azji-Pacyfiku,
* europejski,
* półkuli zachodniej.

W Polsce członkiem WAGGGS jest Związek Harcerstwa Polskiego (członek-założyciel WAGGGS w latach 1928-1950 i ponownie od 1996).

Symbolem WAGGGS jest koniczyna: trzy liście reprezentują trzy zobowiązania wobec Boga, bliźnich i ojczyzny zawarte w przyrzeczeniu skautowym. 2 pięcioramienne gwiazdki na bocznych liściach oznaczają prawo i przyrzeczenie, a łącznie 10 ramion- 10 pkt. prawa. Żyłka koniczynki w centrum reprezentuje igłę kompasu, który pokazuje skautkom i przewodniczkom dobrą drogę. Podłoże koniczyny symbolizuje płomień miłości międzyludzkiej. Kolor złoty i niebieski oznaczają słońce świecące nad dziećmi na całym świecie.

Światowe Organizacje Skautowe - WOSM

WOSM

WOSM - Światowa Organizacja Ruchu Skautowego (World Organization of the Scout Movement) - międzynarodowe stowarzyszenie zrzeszające organizacje skautowe z całego świata. Skupia około 28 mln członków w 216 państwach i terytoriach zależnych (kwiecień 2004) - głównie skautów (chłopców), ale czasami również skautki (dziewczynki), w przypadku gdy dana organizacja jest koedukacyjna i nie jest równocześnie członkiem WAGGGS.

WOSM działa w 6 regionach:

* europejskim,
* euroazjatyckim
* arabskim,
* azjatyckim,
* amerykańskim
* afrykańskim.

Najwyższą władzą organizacji jest Światowa Konferencja, która odbywa się co 3 lata. Między konferencjami władzę sprawuje Komitet Światowy. Podstawowym dokumentem jest "Konstytucja i Regulaminy WOSM", na którym opiera się cała działalność organizacji.

Znakiem WOSM jest lilijka otoczona związanym sznurem na fioletowym tle. Każdy skaut z organizacji należącej do WOSM nosi jej plakietkę na mundurze.

Symbolem członków WOSM jest purpurowa, okrągła odznaka z lilijką w środku, otoczoną przez kawałek liny związany za pomocą węzła płaskiego. Lilijka jest średniowiecznym symbolem używanym przez Baden-Powella w armii brytyjskiej dla zwiadowców, która następnie została zmodyfikowana dla skautingu. Strzałka reprezentuję igłę kompasu wskazującą na północ i jest rozumiana jako symbol służby i jedności. Trzy ramiona (płatki) lilijki reprezentują obowiązki wobec Boga, wobec bliźnich i wobec siebie. Dwie pięcioramienne gwiazdki oznaczają prawdę i wiedzę, a ich dziesięć ramion punkty prawa skautowego. Kolor biały oznacza czystość, a purpura odpowiedzialność i pomoc innym. Lina zawiązana na węzeł płaski to jedność i braterstwo skautów i Światowego Ruchu Skautowego.

W Polsce członkiem WOSM jest Związek Harcerstwa Polskiego (członek-założyciel WOSM w latach 1920-1949 i ponownie od 1996 roku).

Naramiennik wędrowniczy

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ef/Naramiennik_wedrowniczy.svg/276px-Naramiennik_wedrowniczy.svg.png

NARAMIENNIK WĘDROWNICZY

Jest wyróżnikiem wędrowniczek i wędrowników oraz instruktorów pracujących z wędrownikami. Jest noszony na lewym pagonie munduru. Pierwszy raz został wprowadzony oficjalnie w Organizacji Harcerz ZHP w 1938 roku. Przyznawany jest rozkazem przez posiadającego naramiennik drużynowego/przełożonego. Jest wręczany uroczyście w gronie wędrowników przy płonącym ogniu. Naramiennik jest noszony przez wędrowników po przebyciu próby wędrowniczej. Jest on symbolem wejścia do grupy i wyróżnia wędrowników pośród innych grup wiekowych, jest świadectwem pracy nad sobą i harcerskiej dojrzałości.

http://www.wgl.pl/sklep1/images/pagwedzhp.jpg

Watra wędrownicza

WATRA WĘDROWNICZA

Watra na zielonym tle lewego naramiennika to symbol świadomej życiowej wędrówki po zagadnieniach i tematach z zakresu wszelakich dziedzin ludzkiej aktywności. Wędrówki po własnej miejscowości, regionie, Polsce, Europie i świecie.

Ognisko - symbol ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy, energii.

Polana ogniska - ułożone w gwiazdę tradycyjnym skautowym sposobem na długotrwałe palenie oznaczają zasady - elementy wędrowniczej pracy:
Zielone tło naramiennika przypomina, że to wszystko odbywa się na tle harcerskiego życia
Pierwsze polano symbolizuje służbę. Wędrownik nie zamyka się w swoim środowisku, wychodzi w świat i szuka miejsc gdzie mógłby być pożyteczny, gdzie swoją energię mógłby wykorzystać na pomoc innym.
Drugie polano to "szukanie miejsca w społeczeństwie"- wędrownik to nie tylko harcerz ale także dobry uczeń, student, pracownik, mąż czy żona. Wędrownictwo ma przygotowywać do życia w normalnym świecie- do samorealizowania się poza harcerstwem. Wędrownictwo jest drogą a nie celem.
Trzecie polano Watry jest symbolem pracy nad sobą- wędrownik jest już na tyle dojrzały, że potrafi podjąć samodzielnie pracę nad tym by być coraz lepszym. Wyznacza sobie kolejne granice własnych możliwości i dąży do ich przekraczania. Nigdy nie spocznie w dążeniu do ideału. Ale wie, że sama droga do niego czyni go coraz lepszym.

Trzy płomienie oznaczają dążenie ku doskonałości, (od najmniejszego do największego płomyka):
Najmniejszy płomień Watry to "siła ciała"- wędrówka to wysiłek fizyczny, który hartuje i wyrabia silną wolę. Wędrownik przekracza też granice swoich możliwości fizycznych- wszak w zdrowym ciele zdrowy duch.
Środkowy płomień to "siła rozumu"- wędrowniczy szlak to także wędrówka po różnych dziedzinach wiedzy i zainteresowań- wędrownik jest ciekawy świata i chce o nim wiedzieć jak najwięcej.
Najwyższy płomień to "siła ducha"- prawdziwym wędrownikiem jest bowiem ten który wyznaje i realizuje najwyższe uniwersalne wartości; i bezkompromisowo ich broni. Wszystkie one są zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim a także w Kodeksie Wędrowniczym. Są one dla wędrownika fundamentami w budowaniu nienagannej moralnie postawy.

Autor treści: Nieznany

Hymn Harcerski

http://www.harcerze.zhr.pl/harcerze/html/harcerze/hymn.gif

HYMN HARCERSKI

Hymn harcerski jest hymnem Związku Harcerstwa Polskiego od 1918 roku. Oficjalnie hymnem jest jedynie pierwsza zwrotka i refren. W 1977 roku wprowadzono do hymnu dodatkową zwrotkę pióra Jerzego Majki, ale VII Zjazd ZHP w marcu 1981 roku przywrócił dawną postać, wprowadzając do Statutu ZHP zapis, że hymnem ZHP jest jedynie pierwsza zwrotka i refren. Wcześniej hymnem ZHP była Rota Marii Konopnickiej.

Pieśń Wszystko, co nasze jest również hymnem Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej , Stowarzyszenia Harcerskiego oraz Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej w Kanadzie

Tekst napisany w 1911 roku przez Ignacego Kozielewskiego, refren w 1912 roku przez Olgę Drahonowską-Małkowską, muzyka pochodzi z pieśni "Na barykady"

Tekst hymnu:

Wszystko co nasze Polsce oddamy
W niej tylko życie więc idziem żyć
Świty się bielą, otwórzmy bramy
Rozkaz wydany, wstań w słońce idź!

Ramię pręż, słabość krusz

Ducha tęż, Ojczyźnie miłej służ

Na jej zew, w bój czy trud

Pójdzie rad harcerzy polskich ród

Harcerzy polskich ród!

Zawołanie "CZUWAJ!"

ZAWOŁANIE „CZUWAJ!”

Harcerskie pozdrowienie "Czuwaj" używane było dawniej przez rycerzy polskich stojących na warcie. Wtedy miało zapobiec zaśnięciu na posterunku. Teraz przypomina o stałej gotowości każdego harcerza do służby ojczyźnie, pracy dla innych, niesienia pomocy i ustawicznej pracy nad sobą.

Pozdrowienie to wprowadziła do polskiego skautingu w 1912r. 3. Lwowska Drużyna Żeńska im. Emilii Plater założona (w 1911r.) przez Olgę Drahonowską - Małkowską. Drużyna ta (pierwsza polska drużyna żeńska) zorganizowała w lipcu 1912r. również pierwszy w dziejach obóz żeński. Na tym obozie postanowiono zastąpić używane wówczas w skautingu pozdrowienie "Czołem!”, przejęte od Towarzystwa Sokół, obowiązującym do dzisiaj "Czuwaj!". Uznano, bowiem, że w pozdrowieniu sokolim jest element czołobitności, uległości, że pochodzi ono od "chylę czoła", "padam czołem" itp. Pozdrowienie używane początkowo przez 3. Lwowską Drużynę szybko rozpowszechniło się w pozostałych drużynach skautowych i przyjęte zostało jako oficjalne przez cały polski skauting. Przejął je powstały w 1918r. Związek Harcerstwa Polskiego.

Lilijka Harcerska

http://kami4.files.wordpress.com/2007/05/lil_harc_c.jpg

LILIJKA HARCERSKA

Jest tradycyjną odznaką noszoną na nakryciu głowy przez harcerzy (srebrna) i instruktorów (złota).
Stylizowana w różny sposób jest używana przez większość męskich organizacji skautowych na świecie (żeńskie używają znak liścia koniczyny).
W Polsce obowiązuje ona zarówno harcerki jak i harcerzy. Po raz pierwszy pojawiła się u nas na Krzyżu Harcerskim. Następnie używała jej Polska Organizacja Skautowa (powstała w Piotrkowie w 1915) jako odznaki podstawowej.

Lilijka jest wzorowana na igle magnetycznej kompasu - symbolizuje harcerza, który zawsze wybiera słuszną drogę.

W 1927 roku umieszczono na jej ramionach litery ONC - Ojczyzna, Nauka, Cnota, skrót hasła Filomatów (organizacja młodzieżowa mająca na celu upowszechnienie wśród tamtejszego społeczeństwa idei patriotyzmu i samokształcenia).

Na węźle spinającym ramiona lilijki widniał napis ZHP. Oba skróty istniały do 1965 roku, kiedy to zmieniono jej kształt i usunięto literki. VII Zjazd ZHP w 1981 roku przywrócił dawny wygląd lilijki i tradycyjne oznaczenie. Na lilijce z krzyża nie ma żadnych liter, są za to dwie gwiazdki. Symbolizują one oczy harcerza, zawsze szeroko otwarte, uważnie obserwujące świat, gotowe dostrzec dobro i zło. Są symbolem oczu patrzących i widzących kiedy i gdzie harcerz może być pomocny.

Lilijka jest noszona na nakryciu głowy, a harcerze na okresie próbnym przypinają ją w miejscu, gdzie nosi się krzyż harcerski. Symbolem harcerzy i instruktorów drużyn wodnych i żeglarskich jest lilijka połączona z kotwicą.

http://www.wgl.pl/sklep1/images/lil_harc_z_s.jpg

Krzyż Harcerski

KRZYŻ HARCERSKI

Jest odznaką wzorowaną na najwyższym odznaczeniu wojskowym - Krzyżu Virtuti Militari (ustanowionym przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1792r.), przyznawanym za wyjątkowe męstwo na polu walki. Projekt Krzyża opracował w 1912 roku ks. Kazimierz Lutosławski, jako odznakę nielegalnie działającej w Warszawie Naczelnej Komendy.

Symbolika krzyża:
Krzyż posiada bogatą wewnętrzną symbolikę.

Jego ramiona oplata wieniec z liści lauru (po prawej) oraz liści dębu (po lewej).

Liście laurowe są symbolem zwycięstwa. Wieniec z liści laurowych nosili autorzy największych viktorii, rzymscy cesarze.
Dla harcerza liście laurowe oznaczają tryumf nad własnymi słabościami.

Liście dębowe od dawien dawna symbolizują męstwo i dzielność. Wieniec z liści dębowych mieli prawo nosić tylko ludzie władający ogromną siłą - ducha, mięśni, czy magii. Cechy te- męstwo i dzielność, powinny być również udziałem każdego harcerza.

Wieńce te są połączone zapinką, która oznacza, że harcerz powinien łączyć w sobie te dwie cechy. Inna interpretacja mówi, że jest to węzeł, który podobnie jak węzeł na chuście (dawniej zastępujący pierścień) ma przypominać o obowiązku spełnienia przynajmniej jednego dobrego uczynku dziennie.

Wśród dębowych liści można również dostrzec trzy żołędzie, symbolizujące trzy rozbiory, ewentualnie trzech zaborców Polski.

Na poprzecznych ramionach Krzyża widnieje napis: Czuwaj! - pozdrowienie harcerskie. Jest on podzielony na dwie części, tak jak ZHP, które składa się z pionu męskiego i żeńskiego (obecnie połączonych).

Miejsce przecięcia ramion Krzyża objęte jest kręgiem - symbolem doskonałości, ewentualnie bratniego harcerskiego kręgu.\

Wewnątrz okręgu znajduje się lilijka.
Gwiazdki na jej ramionach oznaczają oczy harcerza - zawsze szeroko otwarte, starające się dostrzec, kiedy i gdzie harcerz może być potrzebny.

Rozchodzące się promienie symbolizują dążenie harcerstwa do objęcia swym wpływem coraz większych kręgów młodych ludzi, a także promieniowanie harcerzy jako przykład dla całej polskiej młodzieży.

Na ramionach Krzyża wykropkowane są punkciki oznaczające liczne jak ziarnka piasku czy gwiazdy na niebie dobre uczynki, jakie powinni spełniać harcerze. Według starszych interpretacji punkciki te mają symbolizować niezliczone szeregi harcerzy i harcerek.

Powstałe po listopadzie 1918 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz stanowiący, że Krzyż Harcerski jest jedyną odznaką cywilną, jaką można nosić na mundurze wojskowym.
Krzyż Harcerski otrzymuje się po złożeniu Przyrzeczenia Harcerskiego i nosi się go 2 cm nad lewą kieszenią munduru.
Instruktorzy noszą pod Krzyżem podkładki odzwierciedlające ich stopień instruktorski.

Dla wszystkich harcerzy Krzyż pozostaje czymś niezwykle wartościowym, cennym. Czymś, co przechowuje się z pietyzmem przez całe życie i nierzadko przekazuje dzieciom i wnukom jako rodzinną świętość. Patos? Może, ale spróbujcie poprosić harcerza, aby dał Wam go na pamiątkę. :)

Autor treści: Nieznany

Stopnie instruktorskie - Harcmistrz

HARCMISTRZ

Idea stopnia:

Konsekwentnie realizuje swoje cele życiowe. Ma poczucie odpowiedzialności za życie rodzinne i społeczne. Kreuje rzeczywistość. Jest znaczącą osobowością w zespole instruktorskim, z którym pracuje, i w środowisku swojego działania. Własne doświadczenia życiowe i wychowawcze potrafi przełożyć na trwały dorobek. Ma dużą wiedzę i umiejętności w zakresie samodzielnego kierowania zespołem. Potrafi inspirować i organizować swoje środowisko do potrzebnego społecznie działania. Wpływa na oblicze harcerstwa. Jest wzorem dla instruktorów.
Warunki otwarcia próby:

* Pozytywnie oceniona praca na funkcji instruktorskiej przez co najmniej 24 miesiące od przyznania stopnia podharcmistrza.
* Zaliczona służba instruktorska.
* Przedstawienie Komisji Stopni Instruktorskich programu swojej próby, zapewniającego realizację wymagań.

Wymagania:

1. W świadomy sposób określa i realizuje własne plany życiowe.
2. Pogłębia swoją wiedzę zawodową.
3. Osiągnął założoną przez siebie dojrzałość społeczną w życiu zawodowym, rodzinnym i towarzyskim.
4. Dostrzega szanse i zagrożenia dla współczesnego świata.
5. Poza swoimi zainteresowaniami zawodowymi poznaje wybraną dziedzinę nauki lub kultury.
6. Stosuje harcerski system wychowawczy, upowszechnia go i dzieli się własnymi doświadczeniami.
7. Przygotował się do roli opiekuna próby na stopień podharcmistrza i harcmistrza.
8. Współpracuje z zespołami instruktorskimi. Wspiera rozwój instruktorów.
9. Zrealizował zadanie instruktorskie na poziomie chorągwi.
10. Opracował i upowszechnił materiały programowo-metodyczne, jako wkład w dorobek Związku.
11. Wykazał się znajomością sytuacji ekonomicznej hufca lub chorągwi. W pracy z instruktorami podjął działania w ramach wychowania ekonomicznego.
12. Uczestniczył w forum wymiany doświadczeń poziomu harcmistrzowskiego (kursy, warsztaty, seminaria, konferencje itp.).
13. Przygotował się do pełnienia wybranej funkcji instruktorskiej na poziomie hufca, chorągwi, Związku.
14. Bierze udział w życiu Związku. Podejmuje wyzwania, przed którymi stoi organizacja.

Warunki zamknięcia próby:

1. Zrealizowanie wymagań próby.
2. Osiągnięcie sukcesu w wybranej dziedzinie.
3. Prowadzenie obozu w czasie HAL lub HAZ w okresie od zdobycia stopnia podharcmistrza. Uzyskanie pozytywnej oceny swojej pracy.
4. Pełnienie funkcji opiekuna próby na stopień przewodnika w okresie od zdobycia stopnia podharcmistrza.
5. Pełnienie funkcji instruktorskiej.

Oznaka stopnia:

Oznaką stopnia przewodnika jest czerwona podkładka pod krzyżem harcerskim i czerwona lilijka na lewym rękawie munduru.

Stopnie instruktorskie - Podharcmistrz

PODHARCMISTRZ

Idea stopnia:

Określa kierunki swojego rozwoju. Swoją postawą propaguje harcerski system wartości. Rozumie ludzi i otaczającą go rzeczywistość – reaguje na ich potrzeby. Potrafi zauważyć sytuacje problemowe i je rozwiązywać. Umie spojrzeć na nie szerzej, niż tylko z perspektywy własnego środowiska. Buduje swój autorytet. Doskonali swą wiedzę i umiejętności wychowawcze. Pracuje w zespole instruktorskim - ma własny pogląd na sprawy nurtujące jego środowisko harcerskie.
Warunki otwarcia próby:

* Pozytywnie oceniona praca na funkcji instruktorskiej, przez co najmniej 12 miesięcy od przyznania stopnia przewodnika.
* Zaliczona służba instruktorska.
* Ukończenie 18 lat.
* Przedstawienie KSI programu swojej próby, zapewniającego realizację wymagań.

Wymagania:

1. Wykazał się umiejętnością stawiania celów w życiu, podejmowania działań (do ich realizacji), oceny i wyciągania wniosków.
2. Podnosi swoje umiejętności i kwalifikacje.
3. Orientuje się w aktualnej sytuacji kraju.
4. Bierze czynny udział w życiu otaczającego go środowiska społecznego.
5. Wykazał się umiejętnością pracy w zespole, komunikowania się oraz motywowania innych.
6. Pogłębił znajomość harcerskiego systemu wychowawczego oraz zasad metodyki grup wiekowych.
7. Stosuje metodę harcerską w pracy z instruktorami.
8. Doskonali swoje umiejętności harcerskie i instruktorskie na kursach, warsztatach i konferencjach.
9. Bierze udział w kształceniu kadry.
10. Przygotował się do roli opiekuna próby na stopień przewodnika.
11. Opracował i upowszechnił przynajmniej w swoim środowisku materiały programowe lub metodyczne.
12. Uczestniczy w pracach zespołu instruktorskiego. Zrealizował zadanie instruktorskie na poziomie hufca.
13. Pozyskał sojuszników do działalności harcerskiej.
14. Pełnił funkcję instruktorską w czasie roku harcerskiego i HAZ lub HAL.
15. Orientuje się w aktualnej sytuacji harcerstwa. Korzysta z harcerskiej literatury i prasy.
16. Wykazał się znajomością zasad prowadzenia obozu harcerskiego zgodnie z przepisami finansowymi i organizacyjnymi.
17. Wykazał się umiejętnością pozyskiwania środków na zaplanowane działania harcerskie.

Warunki zamknięcia próby:

1. Zrealizowanie wymagań próby.
2. Pełnienie funkcji instruktorskiej.

(Uchwała nr 21/XXXIII Rady Naczelnej ZHP z dnia 18 czerwca 2006 r.)

* Stopień podharcmistrza uprawnia do bycia opiekunem próby na stopień przewodnika.
* Instruktor w stopniu podharcmistrza może być w wyjątkowych przypadkach odznaczony Krzyżem za zasługi dla ZHP
* Stopień podharcmistrza powinni posiadać instruktorzy pełniący np. takie funkcje jak: Namiestnik, Komendant Szczepu itp.

Oznaka stopnia:

Oznaką stopnia przewodnika jest zielona podkładka pod krzyżem harcerskim i zielona lilijka na lewym rękawie munduru.

Stopnie instruktorskie - Przewodnik

PRZEWODNIK

Idea stopnia:
Poznaje siebie i motywy swojego postępowania. Jest wzorem dla harcerzy. Ma uzdolnienia przywódcze. We współdziałaniu z dziećmi i młodzieżą znajduje radość, umie być starszym kolegą i przewodnikiem. Świadomie stosuje metodę harcerską do realizacji celów wychowawczych. Ma poczucie odpowiedzialności za pracę i powierzony zespół. Bierze aktywny udział w pracach zespołów instruktorskich w swoim hufcu.

Warunki otwarcia próby:

* Złożenie Przyrzeczenia Harcerskiego.
* Przedstawienie KSI programu swojej próby, zapewniającego realizację wymagań.
* Ukończone 16 lat.

Wymagania:

* Kształtuje własną osobowość zgodnie z Prawem Harcerskim.
* Pogłębia swoją wiedzę i rozwija swoje zainteresowania.
* Podejmuje stałą służbę w swoim harcerskim środowisku i odpowiada za powierzony sobie zespół.
* Zachowuje właściwe proporcje w wypełnianiu obowiązków wynikających z przynależności do różnych grup społecznych (rodzina, szkoła, drużyna, środowisko zawodowe).
* Wykazał się znajomością podstawowych dokumentów Związku, w tym Statutu.
* Bierze udział w życiu hufca.
* Współorganizował przedsięwzięcie dla kilku drużyn.
* Wykazał się umiejętnością pracy wychowawczej z dziećmi lub młodzieżą w wybranej grupie wiekowej, w tym:
o znajomością specyfiki rozwoju psychofizycznego dzieci i młodzieży,
o stosowania harcerskiego systemu wychowawczego w pracy z drużyną (gromadą),
o umiejętnością organizowania pracy z grupą (w systemie małych grup),
o umiejętnością tworzenia planu pracy i jego realizacji,
o umiejętnością prowadzenia dokumentacji niezbędnej do działania drużyny (gromady).
* Przestrzega przepisów dotyczących zasad bezpieczeństwa w pracy z dziećmi i młodzieżą.
* Uwzględnia elementy wychowania ekonomicznego w swojej działalności harcerskiej.
* Pełnił funkcję podczas HAL lub HAZ.
* Wykazał się znajomością harcerskiej literatury i prasy.
* Współpracuje ze środowiskiem działania – rodzicami, szkołą itp.
* Ukończył kurs drużynowych lub przewodnikowski.

Warunki zamknięcia próby:

* Posiadanie wiedzy i umiejętności na poziomie HO ( Harcerz/Harcerka Orli/Orla)
* Zrealizowanie wymagań próby.

Oznaka stopnia:

Oznaką stopnia przewodnika jest granatowa podkładka pod krzyżem harcerskim i granatowa lilijka na lewym rękawie munduru.

Stopnie wędrownicze - Harcerka Rzeczypospolitej/Harcerz Rzeczypospolitej

HARCERKA RZECZYPOSPOLITEJ -
HARCERZ RZECZYPOSPOLITEJ

Mam własny system wartości wynikający z Prawa Harcerskiego. Kieruję się nim we wszystkich aspektach swojego życia. Potrafię godzić pełnione przeze mnie role, np. w rodzinie, w szkole, w pracy, w działalności społecznej. Osiągam mistrzostwo w wybranych dziedzinach aktywności. Jestem świadomą/ym obywatelką/em RP. Swoją postawą i postępowaniem prezentuję harcerski styl życia.

Do próby może przystąpić harcerka/harcerz, która/y:

* zdobyła/ł stopień harcerki orlej/harcerza orlego,
* wspólnie z opiekunem przygotowała/ał indywidualny program swojej próby.

Zalecany czas trwania próby: 12–24 miesiące

Wymagania na stopień wyznaczają polana wędrowniczej watry!
· Praca nad sobą
· Służba
· Poszukiwanie swojego miejsca w społeczeństwie

Indywidualne zadania próby harcerki Rzeczypospolitej-harcerza Rzeczypospolitej harcerka/harcerz buduje zgodnie z trzema wymienionymi kierunkami pracy wędrowniczej. W pracy nad sobą umacnia swoje zalety i niweluje wady oraz słabości. Dba o zdrowie i kondycję fizyczną. Rozwija swoją osobowość przez udział w różnych formach życia duchowego i kulturalnego. Pełni stałą służbę, która przynosi wymierne efekty. Poszukując swojego miejsca w społeczeństwie, konsekwentnie realizuje swój pomysł na życie: w nauce i w pracy, w rodzinie, rozwijając pasje i zainteresowania. Zna swoje prawa i obowiązki, wynikające z pełnionych ról społecznych, stara się wywiązywać z nich jak najlepiej. Wie, na czym opiera się system państwa prawa, zna w nim swoje miejsce. Szuka drogi osiągnięcia samodzielności ekonomicznej.

Stopnie wędrownicze - Harcerka orla/Harcerz orli

Harcerka orla - harcerz orli

W harcerskiej wędrówce przez życie odnajduję wzory do naśladowania. Kierując się Prawem Harcerskim buduję swój własny system wartości. Sama/m wyznaczam swoje cele. Wybieram swoją drogę życiową. Dążę do mistrzostwa w wybranych dziedzinach. Podejmuję wyzwania. Znajduję pole stałej służby.

Do próby może przystąpić harcerka/harcerz, która/y:

* zdobyła/ył stopień samarytanki/ćwika; jeśli nie posiada stopnia samarytanki/ćwika, realizuje próbę harcerki orlej/harcerza orlego poszerzoną o wiadomości i umiejętności zawarte w wymaganiach poprzednich stopni;
* aktywnie uczestniczy w życiu drużyny;
* zrealizowała/ał próbę wędrowniczą i otrzymała/ał naramiennik wędrowniczy;
* wspólnie z opiekunem przygotowała/ał indywidualny program próby.

Zalecany czas trwania próby: 12–18 miesięcy

Wymagania stopnia wyznaczają płomienie wędrowniczej watry!

Siła ciała:

1. Prowadzę higieniczny tryb życia i doskonalę swoją sprawność fizyczną. Znam granice swojej wytrzymałości fizycznej.
2. Zaplanowałam/em i zorganizowałam/em wędrówkę o charakterze wyczynu.

Siła rozumu:

1. Samodzielnie planuję swój czas. Znam podstawowe zasady dobrego planowania czasu.
2. Rozsądnie gospodaruję własnymi i powierzonymi zasobami finansowymi. Opracowałam/em sposób sfinansowania wybranego przedsięwzięcia i zrealizowałam/em go.
3. Pogłębiam swoją wiedzę i umiejętności w różnych dziedzinach aktywności (nauka i kultura).
4. Znalazłam/em dziedzinę, w której chcę osiągnąć mistrzostwo. Mam już w niej osiągnięcia.

Siła ducha:

1. Na podstawie Prawa Harcerskiego buduję swój system wartości. Potrafię otwarcie i konsekwentnie go bronić.
2. Samodzielnie podejmuję stałą służbę w dziedzinie życia duchowego.
3. Staram się zrozumieć innych i uznaję ich prawo do odmienności. Poznałam/em kilka kultur (np. narodowych, wyznaniowych).
4. Staram się żyć w harmonii z naturą.
5. Pielęgnuję więzi rodzinne.
6. Znalazłam/em swoje miejsce w grupie rówieśniczej (dokonując świadomych wyborów i zachowując własny system wartości).
7. Pokonałam/em jedną ze swoich słabości.
8. Dziedziny swoich zainteresowań porównałam/em z potrzebami środowiska. W ten sposób określiłam/em swoje pole służby. Pełniłam/em służbę przez wyznaczony czas.

Formą zakończenia próby jest wędrówka umożliwiająca własne, wewnętrzne podsumowanie próby. Sposób odbywania wędrówki zależy od tradycji środowiska.

Uwaga. Próbę można uzupełnić o dodatkowe wymagania przyjęte w środowisku.

Kodeks i Prawo Wędrownicze

http://www.nowydwormazowiecki.zhp.pl/wp-content/uploads/2008/07/wedrownicy.jpg

Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl, pomóż, czyli DZIAŁAJ!

KODEKS WĘDROWNICZY:

Być wędrownikiem to niemała sztuka, dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi cały świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.

Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.

Wędrownik – zawsze gotów nieść pomoc.

Wędrownik – jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu toczącym się zbyt wolno.

Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.

Wędrownik stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie i w lecie, na wsi i w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny.

Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.

PRAWO WĘDROWNICZE:

1. Wędrownik jest zawsze gotów pełnić służbę w dobrej sprawie, nie opuści nikogo w potrzebie, chętniej daje niż bierze.
2. Wędrownik jest odważny i sprawiedliwy, mówi prawdę, wiernie dotrzymuje danego słowa, sumiennie spełnia swoje obowiązki.
3. Wędrownik daje dobry przykład innym.
4. Wędrownik kocha swoich najbliższych, z miłością buduje swój rodzinny dom, uczciwą pracą zarabia na jego utrzymanie.
5. Wędrownik w każdym szanuje Człowieka, a za brata uważa każdego innego skauta, ma przyjaciół na całym świecie.
6. Wędrownik chroni życie w każdej postaci, jest przyjacielem zwierząt i obrońcą przyrody.
7. Wędrownik jest pogodny, ma silną wolę, nie zniechęca się, z uśmiechem pokonuje trudności.
8. Wędrownik wymaga od siebie więcej niż od innych, stale pracuje nad sobą eliminując wady i rozwijając zalety charakteru.
9. Wędrownik stale poszerza i doskonali swoją wiedzę i umiejętności, wszystko co robi, wykonuje najlepiej, jak potrafi.
10. Wędrownik jest wolny od nałogów pętających ducha i ciało, dba o zdrowie i sprawność.

Rozumienie dziesiątego punktu Prawa Harcerskiego

http://www.franciszkanska3.pl/files/photo_article/190/3pqt14izc7zv.jpg

10. Harcerz jest czysty w myśli, mowie i uczynkach: nie pali tytoniu i nie pije napojów alkoholowych

Prywatna wypowiedz harcerza z Hufca ZHP Skierniewice na temat dziesiątego punktu PH
- „Każdy harcerz nie powinien palić, pić ani brać narkotyków, czy innych używek. Harcerz powinien być przykładem. Osoby przyjmujące używki lub uzależnione od czegoś nie szanują swojego zdrowia, ani samych siebie. Harcerz powinien się szanować tak samo jak innych ludzi. Harcerz nie przepadając za jakąś osobą nie wyraża tego słowami ani też gestami. Zachowuje to dla siebie, nie obrażając innych.”

Analiza
Harcerz najpierw myśli, potem mówi, dba o czystość i piękno języka. Sprawy płci traktuje poważnie i odpowiedzialnie, dba o zdrowie, nie ulega żadnym nałogom, nie próbuje używania narkotyków, pomaga innym w zwalczaniu nałogów. Abstynencję traktuje jako ważny element troski o zdrowie. Dba o hart ducha, o opanowanie słabości własnego charakteru.


Zakończenie

Mam nadzieje, że tekst zawarty w artykułach z serii "Analiza i Rozumienie Prawa Harcerskiego" spełnił Twoje oczekiwania w stosunku do tematu.
Jeżeli masz jakieś pytania, czy sugestie pisz na adres: przemek.art@gmail.com, z przyjemnością odpiszę

Czuwaj!

dh. Przemysław Sarzyński

Rozumienie dziewiątego punktu Prawa Harcerskiego

http://pp2lodygowice.szkolnastrona.pl/container/serce.jpg

9. Harcerz jest oszczędny i ofiarny.

Prywatne wypowiedzi harcerzy z Hufca ZHP Skierniewice na temat dziewiątego punktu PH
- „Harcerz nie marnotrawi pieniędzy na byle co, wspomaga różne akcje charytatywne’
- „Harcerz jest skromny i chcę mieć tyle ile potrzebuje, a resztą jest się w stanie dzielić”
- „Harcerz nie pragnie niczego ponad to co jest niezbędne. Dzieli się z innymi tym co posiada.”
- „Harcerz potrafi oszczędzać, wydawać pieniądze, oraz potrafi dawać innym, a nie tylko brać. Szanuje swój dobytek”
- „Harcerz nie powinien żyć rozpustnie, powinien szanować to co ma i dzielić się tym z innymi.”
- „Harcerz potrafi zaoszczędzić pieniądze na konkretny cel”
- „Nie ważne, są dla niego pieniądze, liczy się dobra zabawa, oraz krąg przyjaciół. Osoby skromne, są wyrozumiałe i bardziej akceptowane przez inne osoby.”
- „Harcerz z umiarem podchodzi do tego co jest mu potrzebne jeśli chodzi o materialna strefę życia. Chętnie dzieli się tym co ma. (wiedzą, doświadczeniem, uśmiechem itp.)”
- „Harcerz powinien być oszczędny nie tylko w sprawach materialnych, ale również w mowie. Często przekazuje się za dużo mało potrzebnych do życia informacji. Po za tym oszczędny w dosłownym znaczeniu, czyli marnotrawstwie pieniędzy, jedzenia, przedmiotów itp.”

Analiza
Harcerz nie jest skąpy, ale gospodarny. Nie marnuje czasu, nie marnuje życia, pracuje skutecznie. Jest ofiarny w niesieniu pomocy innym, hojny w uczynność. Przywiązuje szczególne znaczenie do bezinteresownej działalności społecznej. Przezwycięża marnotrawstwo materiałów i darów przyrody, pieniędzy i pracy.

Rozumienie ósmego punktu Prawa Harcerskiego

8. Harcerz jest zawsze pogodny

Prywatne wypowiedzi harcerzy z Hufca ZHP Skierniewice na temat ósmego punktu PH
- „Harcerz stara się pocieszać smutne osoby, stara się rozwiązywać swoje problemy, zaraża ludzi śmiechem”
- „Harcerz powinien zawsze dostrzec dobrą stronę każdej sytuacji”
- „Niezależnie od wydarzeń, pogody (nie wszystkich), harcerz jest uśmiechnięty, pociesz innych, pomaga im jeśli mają problem, oczywiście w miarę swoich możliwości, chętny do pomocy, jest nastawiony pozytywnie do świata, dostrzega jego dobre strony, potrafi spokojnie i z uśmiechem na twarzy znieść przegraną”

Analiza
Harcerz idzie między ludzi z otwartym spojrzeniem płynącym z pogody ducha, panuje nad swoimi emocjami i nerwami, jest optymistą, ma poczucie humoru, pomaga innym przezwyciężyć apatię, smutek, zniechęcenie, obojętność. Cieszy się radością innych. Osiąga swoje cele i pokonuje trudności z uśmiechem na twarzy

Rozumienie siódmego punktu Prawa Harcerskiego

7. Harcerz jest karny i posłuszny rodzicom, i wszystkim swoim przełożonym.

Prywatne wypowiedzi harcerzy z Hufca ZHP Skierniewice na temat siódmego punktu PH
- „Powinien czuć respekt przed rodzicami, być im posłusznym, czerpać od nich wiedzę (starszych), oraz mieć świadomość, że harcerz musi słuchać się osób starszych, odpowiedzialniejszych i mądrzejszych.”
- „Harcerz słucha i szanuje swoich rodziców, oraz innych starszych opiekunów, jest pod ich stałą opieką, podlega wszelkim karą jakim opiekunowie im nałożą.”

Analiza
Harcerz jest wierny rodzinnej tradycji, która współtworzy tradycję ojczyzny. Jest posłuszny swoim przełożonym, którzy prowadzą go do wspólnie realizowanego celu - przez służbę Bogu, Polsce i bliźnim. Karność staje się źródłem poszukiwania i uznania autorytetów w życiu społecznym.

Rozumienie szóstego punktu Prawa Harcerskiego

 6. Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać

Prywatna wypowiedz harcerza z Hufca ZHP Skierniewice na temat szóstego punktu PH
- „Nie niszczy roślin, drzew, przyrody, robi wszystko, aby jak najlepiej ją poznać, aby nie czynić jej szkód, a jeśli to jak najmniejsze, nie zabija zwierząt, nie czyni im szkody, hoduje rośliny, żyje w zgodzie z naturą.
W miarę możliwości, jeśli ją zniszczy, stara się to naprawić”

Analiza
Harcerz nie niszczy przyrody, przeciwdziała jej dewastacji (segreguje śmieci, zbiera makulaturę, oszczędza wodę, kupuje kosmetyki ekologiczne), uczy się zasad rządzących w przyrodzie, odczuwa silną więź z całą przyrodą. Ma świadomość, że jest jej cząstką , zagłębia jej tajemnice, w niej szuka i odnajduje równowagę ducha. Przeciwdziała zagrożeniom środowiska, których źródłem jest nie tylko cywilizacja przemysłowa, ale także bezmyślność, lenistwo, brak wyobraźni, nieświadomość skutków naszych działań i zaniedbań. Dba o bogactwa naturalne i piękno krajobrazu.

Rozumienie piątego punktu Prawa Harcerskiego

http://www.pobudka.org.pl/pl/images/stories/do_numeru/rycerz%202.jpg

5. Harcerz postępuje po rycersku

Prywatne wypowiedzi harcerzy z Hufca ZHP Skierniewice na temat piątego punktu PH
- „Rycerze walczyli za wszystko, przepuszczali damy, pomagali innym, cenili dobro innych”
- „Harcerz chętnie pomaga innym z wielką chęcią, jest uprzejmy (przeprowadza staruszki przez ulicę :p), sprawia z chęcią przyjemność innym i nie oczekuje rewanżu”

Analiza
Harcerz stawia sobie wyzwania, realizuje cele, wyciąga rękę do zgody. Jest dzielny, walczy z chamstwem, nietolerancją, przejawami brutalności. Jest uprzejmy i kulturalny, potrafi się odpowiednio zachować w każdej sytuacji. Dba o swój wygląd.

Rozumienie czwartego punktu Prawa Harcerskiego

4. Harcerz w każdym widzi bliźniego, a za brata uważa każdego innego harcerza

Prywatna wypowiedz harcerza z Hufca ZHP Skierniewice na temat czwartego punktu PH
- „Każdy każdemu pomaga, człowiek traktuje drugiego człowieka równo, szanuje go, każda osoba jest równa innej. Harcerz szanuje innego harcerza jak swojego brata”

Analiza
Harcerz każdemu służy pracą, pomocą, ujmuje się za każdym pokrzywdzonym, obca jest mu znieczulica i oziębłość w stosunkach między ludźmi. Przezwycięża urazy między ludźmi i między narodami, sprzeciwia się przejawom nienawiści, nie poniża nikogo. Za brata uważa każdego skauta na całym świecie, każdego wiernego tym samym ideałom. Takie widzenie świata i ludzi prowadzi do poszanowania cudzych przekonań, do demokracji i tolerancji.

Rozumienie trzeciego punktu Prawa Harcerskiego

http://www.duch.krasnik.pl/files/pomoc.jpg

3. Harcerz jest pożyteczny i niesie chętną pomoc innym.

Prywatne wypowiedzi harcerzy z Hufca ZHP Skierniewice na temat trzeciego punktu PH
- „Harcerz nie pozostaje obojętny wobec potrzeb innych”
- „Harcerz sam widzi kiedy jest komuś potrzebna pomoc, nie jest obojętny na cierpienia innych.”
- „Gdy harcerz widzi potrzebę czyjegoś człowieka to z własnej nieprzymuszonej woli pomaga mu.”
- „Harcerz nie powinien zwracać uwagi tylko na siebie, powinien pomagać innym ludziom, a oni na pewno mu - się odwdzięczą”
- „Harcerz pomaga innym ludziom, nie unika pracy”
- „Harcerz bezinteresownie pomaga innym, np. wolontariat. Jego prace są wykorzystywane do różnych celów, - które mogą rozwijać innych harcerzy (ich wiedzę) wykorzystywane na pożytek innych”
- „Harcerz obserwuje świat otaczający go i nie czekając na prośbę o pomoc sam stara się wesprzeć potrzebującą osobę.”
- „Harcerz który jest pożyteczny nie żyje bez celu. Pomaga bezinteresownie każdemu kto potrzebuje pomocy”

Analiza
Czyny harcerza zawsze służą społeczności, w której żyje. Naukę traktuje jako podstawę przyszłej służby ojczyźnie i ludzkości, praca zawodowa jest nie tylko źródłem jego utrzymania, ale przede wszystkim formą realizacji służby społecznej.
Niesie pomoc bliźnim chętnie i ofiarnie, nie czeka aż ktoś poprosi go o pomoc i opiekę, lecz sam szuka okazji, by być pomocnym każdemu człowiekowi i każdej społeczności, którą spotyka na swej drodze.

Rozumienie drugiego punktu Prawa Harcerskiego

http://www.signum-polonicum.com.pl/img7/herbsulima.jpg

2. Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy

Prywatne wypowiedzi harcerzy z Hufca ZHP Skierniewice na temat drugiego punktu PH
- „Jeśli harcerz coś obiecuje to choćby świat miał się zawalić musi to wykonać”
- „Harcerz dotrzymuje danego słowa, jeśli coś powie możemy być pewni, że to zrobi, a przynajmniej powinien zrobić wszystko, aby tego słowa dotrzymać.”
- „Harcerz zawsze dotrzymuje słowa, a jeśli tego nie zrobi stara się to naprawić
- „Zawisza Czarny był rycerzem, a rycerze zawsze dotrzymywali danego słowa, pomagali słabszym. Jeśli harcerz obiecuje coś komuś, to znak, że na pewno to zrobi, powinien, można mu zaufać.”

Analiza
Harcerz jest prawdomówny. Swym słowem i czynem zasługuje na zaufanie, dotrzymuje słowa, mówi co myśli, ale nie raniąc przy tym innych, postawą i zachowaniem daje świadectwo o wartościach, jakie wnosi harcerstwo w życie młodzieży i całego społeczeństwa.

Rozumienie pierwszego punktu Prawa Harcerskiego

plik pobrany ze strony: http://fse.pl/pliki/salut.jpg

1. Harcerz sumiennie spełnia swoje obowiązki wynikające z Przyrzeczenia Harcerskiego.

Prywatna wypowiedz harcerza z Hufca ZHP Skierniewice na temat pierwszego punktu PH
- „Każdy harcerz powinien być odpowiedzialny za to co robi i mówi. Powinien pokornie wywiązywać się z obietnic, przyrzeczeń czy pomocy innym osobą.”

Analiza
Harcerz jest wrażliwy na potrzeby ludzi i środowiska, w którym żyje, jest dobrym uczniem i pracuje rzetelnie, jest gotów zawsze pełnić służbę innym, dawać z siebie wszystko, co dobre, nie żądając w zamian nic.
Za jedyną nagrodę uważa radość płynącą z dobrze spełnionych obowiązków. Nie jest egoistą, wartości duchowe są dla niego ważniejsze niż materialne.
Pełni służbę Bogu wierząc w niego, chodząc do kościoła i nie wstydząc się naszej wiary przed innymi ludźmi.
Pełni służbę Polsce, czyli nie wstydzi się swojej ojczyzny, chodzić na wybory, pamięta o świętach Polski, działa społecznie.
Niesie chętną pomoc bliźnim.